turbelentie

Zo, weer een werk week voorbij. Sinds vorige week heb ik ander werk. Bij het uitzendbureau viel het ze op dat ik slecht tegen de wisselende diensten kon. Werken met pijn of je moeten ziekmelden, dat schiet niet op. Ook dom van mij zelf. Ik had mij aangemeld voor het RTL4 programma slimmerIQen. Ik zat bij de beste 50 en moest opnieuw een test doen in Amsterdam. Als ik dan bij de beste 10 zou zitten, moest ik een presentatie houden. Natuurlijk had ik mijn onderwerp snel gekozen: Endometriose. Ik had mazzel dat ik bij de beste 10 zat, al had ik dat na die test niet verwacht. Helaas bleef het bij de beste 10, ik zat niet bij de beste 4 en zit dus ook niet in de live shows. Het was een lange dag. 6 uur op, half 8 in de auto en half 10 waren we in Amsterdam. Omdat ik bij de beste 10 zat, duurde de dag tot 5 uur 's avonds. Daarna meteen door naar de familie voor de familie dag. Zondags had ik geen tijd om bij te komen want ik ging de nachtdienst weer in. Dom, dom, dom! Ik had die dag ook vrij moeten vragen! Die nacht wist ik niet waar ik het zoeken moest. Omdat ik 's ochtends moeite heb met slapen na een nachtdienst, was ik zwaar vermoeid en dat resulteerde dus weer in nog meer pijn. En die pijn zorgt er weer voor dat ik helemaal niet sliep. Ik moest mij dus ziek melden voor de tweede nacht. Ik kon beter aan mezelf denken dan dat ik slapend achter de machine stond. Anders kom je helemaal in een neerwaartse spiraal. Enfin, vorige week donderdag werd ik 's ochtends in mijn pauze van de vroege dienst gebeld door het uitzendbureau. Er was een vacature vrij bij een bedrijf met normale tijden en ze vonden mij daar wel een prima kandidaat voor. Wellicht wilde ik dat proberen? Waarom ook niet. Nou, morgen kun je meteen beginnen. Het was erg dubbel. Bij het vorige bedrijf had ik het best naar mijn zin. Ik had een leuke ploeg, mijn vaste machine en had er mijn plekje wel gevonden. Enige kantekening was dat ik geen zekerheid had. Als er geen werk was, was er geen werk en zat je thuis. En de rekeningen blijven wel gewoon komen! Ik koos dus op aanraden van een aantal collega's voor de zekerheid. Qua loon ging ik er wel op achteruit. Ik verloor de ploegentoeslag en de reiskostenvergoeding. Maar ja, ik had wel vaste uren met kans op een vast contract! Het is wel erg wennen. Hele andere mensen. Vooral veel vrouwen. En dat ben ik niet gewend! Bij de drukkerij was ik vaak de enige vrouw die aan het werk was. Toch is het wel makkelijker vol te houden. Je werkt gewoon overdag en je hebt 3 keer per dag pauze in plaats van 1 keer een half uur. Ik moet nog wel erg wennen. Normaal lukt het mij echt niet om vóór 12 uur te slapen, zelfs niet als ik vroege dienst had en mijn wekker om 04:15 ging. Dan lag ik daar in bed: 'ik moet nu echt gaan slapen, over 7 uur gaat mijn wekker. Maar het is nog zo vroeg.' En dan lig je daar, de dode muggen op het plafond te tellen. En dan kijk je weer naar de klok: '12 uur alweer? Jeetje, ik moet nu écht in slaap gaan vallen! Nog maar 4 uurtjes en dan gaat mijn wekker!' En dan hoor je de kerkklok 3 uur slaan... Dan dommel je weg en een uur later gaat dat pokke ding weer af. Nu heb ik zoiets van: 'ooooh, alle tijd, om 06:30 gaat mijn wekker pas! Lekker uitslapen dus!' En dan vallen de luikjes om 9 uur al dicht terwijl je op de bank zit. Je krijgt zoveel nieuwe impulsen. Die hele omschakeling vraagt zoveel energie. Dat was vorig weekend wel weer een nadeel. Gezellig borrelen bij vrienden om het weekend in te luiden, na 2 uurtjes zaten we alweer in de auto richting huis omdat ik het niet vol hield. Al die nieuwe indrukken werden een beetje te veel. En dan heb je nog een conflict met iemand wat ook niet echt mee werkt. De spanningen van een discussie schieten meteen mijn buik in.
De laatste tijd heb ik ook veel last van opvliegers. Door de lucrin zit ik in de overgang, met alle gevolgen van dien! Dan zit je op een verjaardag, buiten, terwijl het net afkoelt, met een vest aan, en dan voel je hem gewoon aankomen. My god! Is het hier zo warm of ligt dat aan mij? Het liefst trek je dan meteen alles uit. Maar om nou buiten tussen de mensen in je BH te gaan zitten is ook niet echt een optie. Je lacht dan maar lief naar diegene met wie je net een gesprek hebt en probeerd die opvlieger onder controle te krijgen, hopend dat het niet opvalt. Maar dat moet haast wel. Je voelt je wangen gewoon gloeien, en je weet gewoon dat je knal rood wordt. En dan voel je héél langzaam die eerste zweetdruppeltjes langs je gezicht glijden. Wat moeten ze wel niet denken, waar krijgt die het dan warm van met 15 graden? Na 5 minuten (als je geluk hebt) koel je weer af. Maar omdat je zo gezweet hebt, koel je best af en dan zit je weer te rillen van de kou. Pfff, en dan te bedenken dat je nog wel een paar keer over in de overgang gezet gaat worden, plus dat je over 30 jaar de natuurlijke overgang gaat krijgen!
Wat wel weer een leuk nieuwtje is, is dat ik volgende week een interview heb met een journalist van cosmopolitan! Ik had een paar weken geleden een mailtje gestuurd of het misschien een idee is dat ik mijn verhaal mocht vertellen zodat het in het blad komt! Puur om aandacht te vragen voor de ziekte, zodat ik samen met alle andere warriors begrip krijgen voor deze ziekte. Zodat er meer duidelijkheid komt waarom sommige vrouwen meer pijn hebben tijdens hun menstruatie, zodat ze zelf allarm kunnen slaan. Veel vrouwen komen er pas achter als ze bezig zijn met hun kinderwens en die niet uitkomt. Vaak ben je dan al te laat. Als jonge meiden de ziekte kennen, kunnen ze aangeven dat ze veel pijn ervaren en zich laten onderzoeken. Ook dat er bij huisartsen meer bekendheid komt. Dat is mijn volgende stap. De medische wereld meer op de hoogte stellen. Zodat wij vrouwen begrip krijgen voor onze 'kwaaltjes'. Wij zeuren niet. Hoor je ons klagen als wij ziek zijn? Wie gaat er koken dan als de vrouw ziek is? Wie doet de was, wie maakt er schoon, wie gaat er strijken en brengt de kinderen (als je ze hebt) naar school? Juist, vaak is dat de vrouw. Mannen vinden zich zelf al zielig als ze moeten niezen, dan zijn ze namelijk al verkouden. De meeste mannen piepen al best snel, laat staan als ze een kind uit moeten poepen. Nee, laat die taak maar aan de vrouw over. Hoezo zwakker geslacht? Wat denken jullie nou, dat wij vrouwen die jam pot niet zelf kunnen openen? We houden graag de schijn op dat we jullie nodig hebben ;) dat geeft jullie namelijk zelfvertrouwen ;) En dat is echt niet erg :) Nee, wij vrouwen zeuren niet zo gauw. Alleen als je je schoenen weer eens niet opruimt, of de bril van de WC weer eens niet naar beneden doet. Oké, we kunnen ook zeuren omdat we vinden dat je zeurt. Maar verder, verder hoor je ons nergens over.